Opis metody liczenia magnitudy ML
Magnituda jest liczona a amplitudy fal S na sejsmografie Wooda-Andersona (Richter, 1935), w związku z tym z zarejestrowanego sygnału jest usuwana odpowiedzi aparatury następnie przetwarzany jest przez charakterystykę sejsmografu Wooda-Andersona (Anderson i Wood, 1925).
Amplituda może być określana z jednej składowej sygnału lub z trzech składowych sygnału. Wtedy zbiorcza amplituda określana jest na podstawie jednego z wzorów do wyboru.
- Squere root of squeres – a = sqrt(izaz2 + inan2 + ieae2),
- Root mean squeres – a = sqrt((izaz2 + inan2 + ieae2) / n),
- Mean – a = (|izaz2| + |inan2| + |ieae2|) / n,
- Sum – a = |izaz2| + |inan2| + |ieae2|,
- Max – a = max(|izaz2|, |inan2|, |ieae2|),
gdzie ac oznacza amplitudy wyznaczone na danej składowej (c = z, n, lub e), ic jest opcją czy dana składowa jest wybrana ic = 1 lub niewybrana ic = 0, natomiast n = iz + in + ie. Amplituda liczona jest w milimetrach.
Wielkość magnitudy może być określana z amplitudy trzema sposobami:
- Metodą Richtera skorygowaną na odległość epicentralną zgodnie z tabelą Richtera (Richter 1958).
- Wzorami Lillie
Dla odległości D mniejszych niż 200 km,
ML = log10(A) + 1.6*log10(D) − 0.15
i dla odległości D od 200 km do 600 km,
ML = log10(A) + 3.0*log10(D − 3.38,
gdzie A jest liczone w mm a D w km.
- Metodą Huttona i_Boorea_(1987)
ML = log10(A) + 1.110*log10(D/100) + 0.00189*(D - 100) + 3.0
Rys. 1 Zależność magnitudy od odległości dla metody: Richtera (1958) - zielony, Lilie - niebieski oraz Hutton i_Boore - czerwony, dla amplitud 1, 10 i 100 mm.
Instrukcja liczenia magnitudy ML
Moduł Magnituda ML liczy magnitudy stacyjne. Magnituda ML jest magnitudą Richtera (1936) wyznaczoną z amplitudy symulacji sejsmometru Wooda-Andersona (W-A). z korekcją na odległość. Liczenie magnitudy ML wywoływane jest z menu poleceniem Magnitude ML lub przez wciśnięcie klawisza M. Pojawia się okno do liczenia magnitudy ML (Rys. 16). Z lewej strony (4) wyświetlane są sejsmogramy rzeczywiste (trzy kanały) dla danej stacji z zaznaczoną fazą a poniżej są symulowane sejsmogramy (W-A). Czerwona przerywana linia zaznacza fazę S.
Rys. 16 Okienko liczenia magnitudy ML
ML może być liczona z jednej lub kilku składowych. W przypadku liczenia z kilku składowych, należy zaznaczyć składowe (3) i metodę liczenia amplitudy (5). Można wybrać jedną z pięciu metod liczenia amplitudy zbiorczej: squere root of squeres, root mean squeres, mean, sum lub max.
Przed liczeniem magnitudy, należy policzyć lokalizację wstrząsu.
W oknie ML liczone mogą być jednocześnie magnitudy dla wszystkich faz/stacji. Wybór następnej stacji następuje przez wybór fazy w okienku 1. lub kliknięcie [Next Phase]. Następnie należy przeciągnąć myszką z wciśniętym prawym przyciskiem mysz po sejsmogramach W-A obejmując oknem czasowym skrajne wartości amplitud dla wybranych kanałów (Ciągniecie z wciśniętym lewym przyciskiem myszy przesuwa sejsmogram). Obszar ten zostaje zaznaczony szarymi przerywanymi liniami. Program określa wartości szczytowe sygnału w zaznaczonym obszarze, które zostają zaznaczone są wtedy na sejsmogramach W-A czerwonymi markerami. Następnie liczona jest wartość p-p amplitud w każdym kanale lub maksymalna wartość bezwzględna amplitudy, liczona jest amplituda zbiorcza z trzech kanałów i magnituda stacyjna. Nie jest ona jeszcze zapamiętana, co jest sygnalizowane komunikatem (not confirmed). Dopiero wciśnięcie [Ok] zatwierdza wszystkie policzone magnitudy, liczy magnitudę dla zjawiska będącą średnią magnitud stacyjnych i zamyka okienko.
Okno do liczenia magnitudy umożliwia definiowanie następujący parametrów:
- sposobu określania amplitud na sejsmogramach: (p-p)/2 lub szczytowej wartości bezwzględnej,
- wybór kanałów, z których liczona jest amplituda (3),
- sposobu określania amplitudy z wielu składowych (5),
- sposobu wyznaczania ML z amplitud (6).
Po zakończeniu liczenia ustawienia te są pamiętane jako domyślne. Pozostałe parametry można modyfikować w pliku konfiguracyjnym MagnitudeML.xml.